Ο πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό, πρώην παίκτης του Πανιωνίου και άλλων ομάδων Γιώργος Καλαϊτζής βρέθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο στα Χανιά, στην εκδήλωση του Δήμου που τίμησε τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη για την προσφορά του στον αθλητισμό.
Ο Γιώργος Καλαϊτζής που είναι πλέον προπονητής ακαδημιών του Παναθηναϊκού, μίλησε στο MirrorSports (MS) για την ενασχόλησή του με τα παιδιά των ακαδημιών, για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ αλλά και για το “παράδειγμα” του Ανδρέα Γλυνιαδάκη.
Δείτε αναλυτικά όσα μας είπε:
Για την επαφή του με τα παιδιά ως προπονητής ακαδημιών του Παναθηναϊκού: Ως υπεύθυνος προπονητής του Παναθηναϊκό και ως υπεύθυνος του αναπτυξιακού της ΕΣΚΑ θέλω να πω ότι ασχολούνται πολλά παιδιά με το μπάσκετ. Κάποια παιδιά το βλέπουν ως διασκέδαση, άλλα παιδιά το βλέπουν πιο μακριά. Υπάρχουν παιδιά που θα παίξουν καλό μπάσκετ και πλέον, οι προπονητές γενικά είναι καλύτερα, διότι η πληροφορία είναι καλύτερη. Είναι κάτι που μου ταιριάζει και ο Παναθηναϊκός είναι μια μεγάλη ομάδα που δεν είχε ακαδημίες και πλέον εμείς έχουμε στόχο να είμαστε καλοί παιδαγωγοί, ξεφύγαμε από τη λογική του μόνο η νίκη αξίζει ή του να έχουμε 100 συστήματα στο παιχνίδι. Συνεργαζόμαστε με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, που είναι υπεύθυνος όλης τη ακαδημίας και είναι απλός και ουσιαστικός και έτσι λειτουργεί η ακαδημία. Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει, αλλά δεν υπάρχει και πίεση νίκης, άσχετα με το ποια ομάδα εκπροσωπείς.
Για τις συμβουλές που θα έδινε στα παιδιά της Κρήτης, των μικρών ηλικιών 10 έως 15 ετών που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ: Το πρώτο “θέλω” του παιδιού είναι ο αθλητισμός. Ένα παιδί που πάει στο γήπεδο δεν θα πρέπει να αισθάνεται πίεση, ούτε από τον μπαμπά του, ούτε από τον προπονητή του. Πρέπει να έχει όρεξη να πάει στο γήπεδο και αν έχει όρεξη η ακαδημία και μόνο για αυτό, θεωρείται επιτυχημένη. Αν αφήσουν εκτός τη νίκη και την ήττα και αφήσουμε τα παιδιά να εκφραστούν, τότε η ακαδημία θα πρέπει να θεωρείται επιτυχημένη. Μέσα από αυτή τη διαδικασία φυσικά, θα υπάρχουν παιδιά που θα ξεχωρίσουν. Αυτά τα παιδιά θα ξεχωρίσουν αν και τα ίδια το θέλουν. Εγώ λέω στους γονείς “μην επιλέγετε εσείς για αυτά το μπάσκετ. Το μπάσκετ θα σας επιλέξει και έχει τον τρόπο να το κάνει”. Άρα τα παιδιά θα πρέπει να ευχαριστιούνται το παιχνίδι. Σίγουρα στην Κρήτη οι “πειρασμοί” είναι περισσότεροι, αλλά το παιδί θα γίνει καλύτερο σίγουρα αν αυτό που κάνει, το κάνει και εκτός της οργανωμένης προπόνησής τους. Από τα παιδιά λείπει η παιδική χαρά και η αθλητικότητα, γιατί το περιβάλλον που μεγαλώνουν είναι προστατευμένο. Τα παιδιά δεν παίζουν αυτό που παίζαμε πχ “το κυνηγητό”. Τώρα τα παιδιά είναι πιο νωχελικά και νωθρά και ψάχνουν την πιο εύκολη λύση και σε αυτό φταίνε οι μεγάλοι. Όπως καταλαβαίνετε το έργο μας γίνεται ακόμα πιο δύσκολο γιατί πρέπει σε 1,5 ώρα να τα μάθουμε να τρέχουνε, να κάνουν λέι απ και να τους δώσουμε τη νοοτροπία της διαχείρισης καταστάσεων και συναισθημάτων.
Για φυσιογνωμίες όπως ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης που θα λείψουν από το ελληνικό μπάσκετ: Το μπάσκετ κάνει “κύκλους”. Θα λείψουν αυτοί, αλλά έρχεται ο Αντετοκούμπο. Θα φύγει αυτός, θα έρθει κάποιος άλλος. Έχει το μπάσκετ και η κάθε εποχή έχει ανθρώπους. Παλιά ήταν πιο ρομαντικά τα πράγματα. Τα παιδάκια αν τα ρωτήσεις τώρα ξέρουν περισσότερα πράγματα για το ΝΒΑ, παρά για το ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Για την Εθνική ομάδα μπάσκετ: Είναι μια μεταβατική περίοδος, αλλά η Ελλάδα έχει υλικό που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Συναντιούνται τρεις διαφορετικές γενιές παικτών και νοοτροπίας για να κάνουν μια ομάδα σε 20 μέρες και να μας εκπροσωπήσει στο Παγκόσμιο. Εμείς σαν Έλληνες απαιτούμε ηρωισμούς κτλ που πιθανόν δεν είναι ακόμα έτοιμοι να τα κάνουν. Η Εθνική έχει μέλλον και έχει υλικό. Με Αντετοκούμπο βέβαια αυτή η Εθνική ανεβαίνει πολλά επίπεδα. Είναι ένας παίκτης που και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ μπορεί να κάνει τη διαφορά, δηλαδή σε ένα τουρνουά Εθνικών ομάδων.
Για τον Ανδρέα Γλυνιαδάκη: Τον Ανδρέα τον γνώρισα πολύ μικρό. Όταν έφυγε από τα Χανιά και έπαιξε στον Παναθηναϊκό. Είχε το χάρισμα ότι δεν φοβόταν τη δουλειά. Συνεργαστήκαμε στο Παναθηναϊκό τότε και τον θυμάμαι πολύ καλά. Ήταν πολύ καλό παιδί, από οικογένεια με αρχές. Ήταν θέμα χρόνου να τα καταφέρει. Από όποια ομάδα πέρασε όλοι λένε ότι ήταν ένα πολύτιμο “εργαλείο”. Πάντα ήταν ένας παίκτης κλειδί για μια ομάδα. Ήξερες τι θα σου δώσει στα ματς. Έκανε σημαντική καριέρα με αποκορύφωμα να παίξει στο ΝΒΑ. Έχουμε μια πολύ φιλική σχέση. Επιλέγεις να κάνεις φίλους από τον επαγγελματικό σου χώρο, με ανθρώπους που έχουν κάποια χαρακτηριστικά. Είναι τίμιος, είναι ηθικός, έχει χιούμορ κτλ. Πάντα επιτυχημένοι είναι εκείνοι που δουλεύουν πολύ. Αν υπάρχει ένα παιδί με μέτριες ικανότητες σε ένα άθλημα, αλλά δουλεύει πολύ σε σχέση με άλλο που έχει πολύ ταλέντο, αλλά δε δουλεύει, αυτό που θα προκόψει είναι το πρώτο. Ο Αντρέας ανήκει σε εκείνη την περίπτωση.
