Η Ευρωλίγκα είναι ίσως το καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο, μετά το ΝΒΑ. Έχω αγωνιστεί στη διοργάνωση για έξι χρόνια, έχω κατακτήσει δύο τρόπαια και το όνειρο κάθε καλαθοσφαιριστή που παίζει στην Ευρώπη είναι να αγωνιστεί σε αυτή τη λίγκα.
Είναι κορυφαίο επίπεδο και σε κάνει πολύ καλύτερο ως αθλητή, αν κατορθώσεις να ζήσεις αυτή την εμπειρία.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, ενώ η Ευρωλίγκα ξεκίνησε ως ένα πρωτάθλημα για να καλύψει την αδυναμία της FIBA και αρχικά το κατάφερε, αυτή την περίοδο παρουσιάζει κάποιες παθογένειες.
Ως λίγκα, δεν έχει πετύχει να εξασφαλίσει τα έσοδα που απαιτούνται και, επίσης, άρχισε με άδεια συμμετοχής για δύο Αμερικανούς και πλέον δεν υπάρχει όριο στη χρησιμοποίηση μη γηγενών παικτών…
Το παιχνίδι του μπάσκετ άλλαξε κατά πολύ από το 2000, χρονιά εκκίνησης της Ευρωλίγκας. Έχει γίνει πιο γρήγορο και οι δίχως όρια Αμερικανοί τού προσδίδουν ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα, με πολύ περισσότερες κατοχές ανά λεπτό.
Διαβάστε τη συνέχεια στο athletestories.gr
