Ανδρέας Γλυνιαδάκης: Πώς χρεοκοπούν οι αθλητές

Ξεκινάμε την καριέρα μας νωρίς. Την ολοκληρώνουμε νωρίς, συνήθως γύρω στα 35 χρόνια μας.

Είναι τότε που κάποιοι άλλοι επαγγελματίες αρχίζουν τη δική τους πορεία.

Δεν έχουμε συχνά καμία εκπαίδευση για μία «δεύτερη καριέρα» και δεν γνωρίζουμε να κάνουμε τίποτε άλλο πέρα από τον αθλητισμό.

Τα ποσά των συμβολαίων μας γίνονται γνωστά στον κόσμο.

Παράλληλα, δεν έχουμε εμπειρία και έρχονται διάφοροι, γονείς, φίλοι, συγγενείς ακόμα και σύντροφοι και θέλουν να μας πουν πώς να επενδύσουμε τα δικά μας χρήματα.

Μονάχα που πολλές φορές και οι ίδιοι δεν έχουν ποτέ διαχειριστεί τέτοια ποσά με επιτυχία…

Στη διάρκεια της πορείας στα γήπεδα, πολλοί αθλητές τοποθετούν ποσά σε ασφαλιστικά και τραπεζικά προϊόντα, των οποίων η απόδοση τους αρέσει, όμως δεν έχουν ιδέα πού και πώς επενδύονται και, φυσικά, με ποιο ρίσκο. Δεν γνωρίζουν ούτε πώς να ελέγξουν τον άνθρωπο που τους τα προτείνει.

Στα σπορ, σχεδόν πάντα οι αθλητές επιλέγουν το υψηλότερο συμβόλαιο. Στη διαχείριση των επενδύσεων και της περιουσίας, το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους έχει και τον μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσεις τα χρήματα σου.

Οι αθλητές έχουν ένστικτο για το παιχνίδι. Παίζουν από παιδική ηλικία, ωστόσο θα αγοράσουν ένα ακίνητο με το ένστικτο, γιατί θα ανέβει η αξία του και δεν θα χάσει ποτέ, γιατί θα είναι ευκαιρία, αλλά όλα αυτά χωρίς μελέτη από έναν εκτιμητή ακινήτων…

Διαβάστε τη συνέχεια στο athletestories.gr