Ένας χρόνος χωρίς τον Μανόλη μας!”
Σε ηλικία μόλις 52 ετών “έσβησε” πέρυσι τον Μάρτιο ο καθηγητής Μανώλης Μαθιουδάκης. Ο Μανώλης Μαθιουδάκης, ήταν αναπληρωτής καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης και συγκεκριμένα στη σχολή Μηχανικών ορυκτών πόρων. Ο άτυχος άνδρας έφυγε ξαφνικά από τη ζωή βυθίζοντας θλίψη τους οικείους του.
Η μητέρα του συγκινεί με ένα κείμενο που έγραψε για τον γιο της και έστειλε στο Flashnews.gr.
Το κείμενο της μητέρας του καθηγητή Μανώλη Μαθιουδάκη αναφέρει τα εξής:
“Σε ηλικία δεκαεφτά χρονών, παιδί κι εγώ, στις 22 Αυγούστου του 1968 στις 11.30 το πρωί, σε έφερα στον κόσμο.
Μόλις σε φέρανε στην αγκαλιά μου, αντίκρισα ένα φωτεινό αστέρι. Τα ματάκια σου ανοιχτά και μεγάλα σαν κουμπιά έλαμπαν! Η γιαγιά σου σε έλεγε: « αρχοντογεννημένο μου». Βιαζόσουνα να μεγαλώσεις! Δυο μηνών έβγαλες το πρώτο σου δοντάκι! Μεγάλωσες χωρίς μπιμπερό. Δύο χρόνια σε θήλαζα!
Στην πορεία μεγαλώναμε μαζί όχι μόνο σαν μάνα με παιδί αλλά και σαν αδέλφια και φίλοι Σε καμάρωνα και με στήριζες. Με γέλια και χαρές γνωρίζαμε τη ζωή.
Τα πρώτα σου γράμματα σου τα έμαθα εγώ. Δεν πήγες στο νηπιαγωγείο. Τα τετράδιά σου του Δημοτικού τα έχω ακόμη. Άψογα! Η βαθμολογία στην ορθογραφία 10 με τρεις τόνους! Ο δάσκαλός σου με καλούσε να τα υπογράφω στο σχολείο κι εγώ καμάρωνα! Στο Γυμνάσιο και το Λύκειο ήσουνα πρότυπο παιδιού και μαθητή. Φιλομαθής, ακέραιος χαρακτήρας, με αγάπη για όλους! Ένα παιδί προικισμένο με πολλές χάρες, μυαλό, εργατικότητα, ευαισθησία, σεμνότητα. Αγαπούσες τη ζωή, τη φύση, τους ανθρώπους.
Αφοσιωμένος γιος, και τρυφερός αδελφός και θείος μας νοιαζόσουνα και μας φρόντιζες όλους!
Έπειτα πέρασες από τους πρώτους στο Πανεπιστήμιο! Ένα παιδί χωρίς προβλήματα, ευχαριστημένο με ό,τι είχες με ό,τι σου προσφέραμε.
Ως επιστήμονας και καθηγητής εργαζόσουνα με μεράκι, και με διάθεση προσφοράς στους φοιτητές σου. Κι ενώ είχες τη δυνατότητα να ανοίξεις τα φτερά σου στην Αμερική, προτίμησες το Κολυμπάρι και τα Χανιά! Τόσο ήσουνα δεμένος με την οικογένειά σου, τον τόπο σου, τους συναδέλφους σου και τους μαθητές σου!
Βοηθούσες την οικογένειά σου και όσους είχαν ανάγκη. Ήσουν απλός και καλός με όλους.
Γι αυτό είμαι πολύ περήφανη και πονεμένη μάνα. Το κενό που μας άφησες δεν αναπληρώνεται! Η απουσία σου είναι αβάσταχτη! Μικρή παρηγοριά μου είναι η φροντίδα για το σκύλο, τα καναρίνια και τα λουλούδια σου .
Σε βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου στην αγκαλιά της Παναγίας μας μαζί με τους αγγέλους.
Την παρακαλώ να μου δώσει δύναμη να σταθώ δίπλα στους ανθρώπους που αγάπησες πολύ.
Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη!
Ανυπομονώ να βρεθούμε ξανά!
Η μαμά σου”
Flashnews.gr