H Χανιώτισσα πρωταθλήτρια στίβου, Δήμητρα Γναφάκη στο “Τετ α τετ με μυστικά ευεξίας”!
Η Δήμητρα Γναφάκη είναι μία αθλήτρια που παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει καταφέρει σημαντικές διακρίσεις. Από το 2016 που ξεκίνησε να αγωνίζεται στα 400μ. εμπόδια, έχει αφήσει το στίγμα της στον αθλητισμό και το 2022 φαίνεται να είναι η χρονιά της.
Το 2021 παρά τον κορωνοϊό η Δήμητρα βγήκε πρώτη στο πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικών, πρώτη στο βαλκανικό πρωτάθλημα στη Σερβία και μετά συμμετείχε στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ομάδων στη Ρουμανία όπου κατέκτησε την τρίτη θέση με ατομικό ρεκόρ. Επίσης, ήταν στην ολυμπιακή ομάδα, ωστόσο δεν κατάφερε να προκριθεί με τα κορίτσια της ομάδας, λόγω κάποιων δυσκολιών που προέκυψαν στην πορεία.
Το mirrorsports.gr φιλοξενεί τη Δήμητρα Γναφάκη η οποία μας μιλά για όλα όσα της δίνουν δύναμη να συνεχίζει των πρωταθλητισμό, τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει σαν αθλήτρια, τις απογοητεύσεις και φυσικά τους στόχους της για το 2022. Πάμε λοιπόν να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Συνέντευξη: Μαρία Κλουβιδάκη
Η Δήμητρα ξεκίνησε τον στίβο στην πέμπτη δημοτικού. Στην αρχή έκανε λίγο απ’ όλα καθώς ήθελε να δοκιμάσει διάφορα αγωνίσματα. «Πιο σοβαρά ξεκίνησα μετά την τρίτη γυμνασίου, στο λύκειο. Στην τρίτη λυκείου ξεκίνησα τα 400 μ. εμπόδια. Πήρα μία γεύση μετά τις πανελλήνιες και μόλις πέρασα στο πανεπιστήμιο, μου πρότεινε ο προπονητής μου αν ήθελα να μείνω στα Χανιά και να συμμετέχω στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στα 400μ. εμπόδια. Ο προπονητής μου θεωρούσε ότι θα είμαι καλή στα 400 μ. εμπόδια και έτσι ξεκινήσαμε να δουλεύουμε, άφησα τη σχολή για έναν χρόνο και κατάφερα να πιάσω το όριο για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στον πρώτο μου αγώνα και να είμαι 10η στον κόσμο με πανελλήνιο ρεκόρ δύο φορές. Έτσι κόλλησα το μικρόβιο και κατέληξα ότι αυτό είναι το αγώνισμα μου».
Η ζωή στην Αμερική και τα μαθήματα ζωής
«Η Αμερική για μένα ήταν ένα τεράστιο σχολείο. Σπούδασα sports management στο πανεπιστήμιο του Άκρον με αθλητική υποτροφία. Τα πράγματα δεν ήρθαν όμως όπως τα είχα ονειρευτεί στο κομμάτι του αθλητισμού. Βασικά δεν είχα την βελτίωση και την εξέλιξη που περίμενα, στόχος μου ήταν να βελτιωθώ στο αγώνισμα. Δεν ήταν τα τέσσερα καλύτερα μου χρόνια, η νοοτροπία και το κλίμα της Αμερικής δε μου ταίριαζαν. Πέρασα αρκετές δυσκολίες, άλλαξα τρεις προπονητές, πέρασα έναν τραυματισμό που με κράτησε πίσω όλο το 2018 (είχα πάθει κάταγμα στο καλάμι) και γενικά δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ. Επίσης, ήταν πολύ δύσκολο να συνδυάζω τα μαθήματα με τις προπονήσεις. Μου πήρε αρκετό χρόνο να προσαρμοστώ στη ζωή της Αμερικής. Τα πατήματα μου στο αθλητικό κομμάτι άρχισα να τα βρίσκω την τελευταία χρονιά. Ωστόσο, ήταν μοναδική ευκαιρία, με άλλαξε σαν άνθρωπο με ωρίμασε. Μου έδειξε πως είναι η αποτυχία, γιατί ήμουν η καλύτερη στην Ελλάδα και στο αγώνισμα και δεν είχα δει πώς είναι να αποτυγχάνεις ξανά και ξανά και αυτό ήταν κάτι που δεν έγινε μία μόνο φορά. Ακόμη, συμμετείχα σε αγώνες με πολύ μεγάλους αθλητές, ήταν κάτι μοναδικό. Γνώρισα από κοντά αθλητές που θαύμαζα και συναγωνιζόμουν με αθλητές που είχαν πολύ υψηλό επίπεδο».
Τα κίνητρα που την κάνουν να συνεχίζει τον πρωταθλητισμό
«Είναι κάτι που το αγαπώ πολύ, αν δεν το αγαπάς πολύ δε μπορεί να το κάνεις σε τέτοιο επίπεδο. Πρέπει σίγουρα να έχεις κίνητρα, είμαι πολύ τυχερή που έχω ανθρώπους που με στηρίζουν, η οικογένεια μου, ο προπονητής μου, ο χορηγός μου και δεύτερη οικογένεια μου η ΜΟΒΙΑΚ ο κ. Μανώλης και η κα. Μαρία Σβουράκη που από το 2020 στέκονται δίπλα μου. Συνεχίζουμε μαζί και είναι μία τεράστια στήριξη για μένα. Στον αθλητισμό δεν υπάρχει καμία στήρικη, ειδικά στο κομμάτι του στίβου. Επίσης, το πάθος μου για το αγώνισμα, το να γίνω καλύτερη. Μέρα με τη μέρα ξυπνάς και έχεις έναν στόχο ο οποίος πρέπει να επιτευχθεί, δεν υπάρχει στο μυαλό μου η σκέψη ‘’βαριέμαι’’ ή ‘’δεν θα το κάνω’’. Ακόμα και όταν νιώθω κουρασμένη και εξαντλημένη έχω στο νου μου τον στόχο και είμαι απόλυτα συγκεντρωμένη σε αυτόν».
Πώς ξεκινάει και πώς τελειώνει μία ημέρα για τη Δήμητρα
«Ξυπνάω νωρίς 08.00 τρώω το πρωινό μου και μετά έχω την προπόνηση. Έχω φροντίσει να σπάω όλες μου τις προπονήσεις σε δύο, οπότε έχω δύο προπονήσεις την ημέρα έξι ημέρες την εβδομάδα, το ρεπό μου είναι την Κυριακή. Μετά την προπόνηση γυρίζω στο σπίτι, κάνω τις μπότες της πιεσοθεραπείας από τη ΜΟΒΙΑΚ για αποθεραπεία, τρώω το μεσημεριανό μου, ξεκουράζομαι λίγο και μετά το απόγευμα πηγαίνω στο γήπεδο για τη δεύτερη προπόνηση. Δύο με τρεις φορές την εβδομάδα έχω και την αποκατάσταση μου στο φυσικοθεραπευτήριο του Σταύρου Ρουμελιωτάκη. Το βράδυ επιστρέφω σπίτι τρώω το βραδινό μου και κοιμάμαι νωρίς».
Ποια ήταν όμως η πιο έντονη στιγμή της Δήμητρας Γναφάκη σε όλη την αθλητική της πορεία;
Στόχοι για το 2022
«Είναι μία σημαντική χρονιά είχαν αναβληθεί πολλές διοργανώσεις λόγω του κορωνοιού οπότε περιμένουμε να γίνουν τώρα. Φέτος θα έχουμε Πανευρωπαικό και Παγκόσμιο πρωτάθλημα οπότε είναι δύο τεράστιοι στόχοι. Θα κυνηγήσω ένα καλό πλασάρισμα με μία καλή βαθμολογία και ένα ατομικό ρεκόρ αν όχι με το όριο σίγουρα με το ranking. Πιστεύω ότι είναι εφικτό είμαι σε καλό δρόμο, είμαι σε ανοδική πορεία, οπότε θεωρώ ότι είμαι αρκετά κοντά στον στόχο».
Σχέδια για το μέλλον
«Θα ήθελα να κάνω μεταπτυχιακό και κάποια στιγμή να ασχοληθώ με αυτό που έχω σπουδάσει. Στο μακρινό μέλλον, φαντάζομαι τον εαυτό μου ίσως σε μία αθλητική εταιρεία, στο κομμάτι του management, θα ήθελα να ασχοληθώ με αθλητές. Βέβαια θέλω σίγουρα να παραμείνω στον αθλητισμό είναι για μένα πέρα από τρόπος ζωής, ένα κομμάτι το οποίο δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτό, οπότε θα είναι μέρος της ζωής μου πάντα».
Οι άνθρωποι που στηρίζουν τη Δήμητρα Γναφάκη
«Ο μεγάλος μου χορηγός είναι η ΜΟΒΙΑΚ και θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον κ. Μανώλη και την κα. Μαρία Σβουράκη που είναι στο πλευρό μου από το 2020. Έχουν σταθεί στο πλευρό μου όσο κανείς άλλος, είναι πραγματικά η οικογένεια μου. Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γιατί μου έχουν προσφέρει ό,τι έχω χρειασθεί. Είμαστε μία ομάδα δεμένη και πιστεύω ότι στο μέλλον θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας και στο μέλλον και γιατί όχι μέχρι τους Ολυμπιακούς στο Παρίσι το 2024.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φυσικοθεραπευτή μου Σταύρο Ρουμελιωτάκη με στηρίζει τόσα χρόνια στο κομμάτι της αποκατάστασης μου, από το 2016. Φυσικά ευχαριστώ την οικογένεια μου εννοείται και τον προπονητή μου Μιχάλη Μανουσάκη και όλους αυτούς που πιστεύουν σε μένα».
Υ.Γ. Δήμητρα σε ευχαριστούμε για αυτή την όμορφη συνέντευξη. Ευχόμαστε όλοι οι στόχοι σου να ευοδωθούν και να φτάσεις στην κορυφή.