Κάθε μετάλλιο κρύβει πίσω του αμέτρητες ώρες προπόνησης, κόπο, θυσίες και ατσάλινη θέληση. Ο Χανιώτης, Λάμπρος Καραντωνάκης, πρωταθλητής στο Para Karate και μέλος της Εθνικής Ομάδας, απέδειξε πως η δύναμη της ψυχής μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο.
Με το χρυσό μετάλλιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, δεν δικαίωσε μόνο τους κόπους του, αλλά έστειλε και ένα ηχηρό μήνυμα:
«Όταν παλεύεις με πάθος, τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα». Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλάει για τη διαδρομή του, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε και το τι σημαίνει για εκείνον η νίκη.
Συνέντευξη: Μαρία Κλουβιδάκη
Λάμπρο, πώς ξεκίνησε η σχέση σου με το καράτε και τι σε τράβηξε σε αυτό το άθλημα από μικρή ηλικία;
«Από πέντε χρονών ασχολούμαι με το καράτε, είμαι στη σχολή του Άγγελου Καραισκάκη από τότε και έχω μαύρη ζώνη. Είμαι πολλά χρόνια στο καράτε ωστόσο τα έφερε έτσι η ζωή και μετά το ατύχημα που είχα, έκανα μία παύση μέχρι που ξανά ξεκίνησα».
Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με το παρακαράτε και ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες σε αυτή τη διαδρομή;
«Είμαι αθλητής χρόνια και πέρα από το καράτε έκανα και ακοντισμό έχω κάνει πανελλήνιο ρεκόρ, δισκοβολία και μετά το ατύχημα πριν δυόμιση χρόνια το έψαξα λίγο για το παρακαράτε και επειδή ήμουν ήδη αθλητής του καράτε σκέφτηκα ότι θα ήταν εύκολο για μένα να ξεκινήσω πάλι. Έτσι, λοιπόν άρχισα πάλι. Αυτή την περίοδο κάνω πάλι ακοντισμό και έκανα ένα πανελλήνιο ρεκόρ στην κατηγορία μου, είμαι στον σύλλογο Αετοί Κρήτης. Βγήκα πρώτος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, βγήκα δεύτερος στη δισκοβολία, έχω συμμετοχές και στο εξωτερικό όπως στο Μαρόκο».
Πώς νιώθεις για τη σπουδαία διάκριση του χρυσού μεταλλίου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παρακαράτε;
«Νιώθω πολύ ωραία που με επέλεξαν για την εθνική ομάδα και το ευρωπαικό στην Αρμενία. Χάρηκα πολύ ήταν κάτι που πίστευα και έγινε. Στοχεύουμε φυσικά και σε κάτι υψηλότερο».
Πόσες φορές την εβδομάδα προπονείσαι;
«Προπόνηση κάνω κάθε ημέρα, κάνω και μόνος μου προπόνηση, πάω και στη σχολή και κάνουμε τέσσερις φορές την εβδομάδα, 2-3 ώρες. Είναι ουσιαστικά τρόπος ζωής».
Ποιες είναι οι αξίες ή τα μαθήματα ζωής που σου έχει διδάξει το παρακαράτε, τόσο εντός όσο και εκτός τατάμι;
«Μου έχει δώσει σίγουρα σεβασμό για αυτό λέμε και τον δάσκαλο, δάσκαλο και δεν τον αποκαλούμε με το μικρό του όνομα. Σίγουρα πειθαρχία και να μην τα παρατάς».
Ποιο είναι το όραμά σου για το μέλλον; Υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι που έχεις θέσει ως αθλητής;
«Είμαι ο πρώτο αθλητής παρακαράτε που μπήκε στην εθνική ομάδα. Θα ήθελα να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ σαν αθλητής. Όμως είναι δύσκολο, χρειαζόμαστε χορηγούς, ειδικά αμαξίδια για το άθλημα, με την εθνική προπονήσεις στην Αθήνα, η ομοσπονδία δυστυχώς δεν τα καλύπτει όλα αυτά. Ό,τι κάνουμε μόνοι μας το κάνουμε. Ακόμα και στον στίβο είναι το ίδιο πράγμα, έχουμε τις ίδιες δυσκολίες. Χρειαζόμαστε τη στήριξη του κόσμου για να προχωρήσουμε σε αυτό.».
mirrorsports.gr