Ξεκίνησα να κλοτσάω την μπάλα σε ηλικία επτά ετών στην ομάδα της περιοχής μου, τον Ιωνικό Διαβατών.
Ήμουν μόλις 14, όταν προβιβάστηκα στην Α’ ομάδα, η οποία τότε αγωνιζόταν στην Α1 της ΕΠΣΜ.
Στα 18 μου έκανα το βήμα και πήγα στην τότε Δ’ Εθνική και τον Εθνικό Σοχού.
Έχω παίξει σε όλες τις κατηγορίες. Ξεκίνησα από τα ερασιτεχνικά μέχρι να φτάσω στη Super League.
Από τον Σοχό πάνω στο εξάμηνο έκανα μεταγραφή στον Μακεδονικό στη Γ’ Εθνική, όπου έκατσα ενάμιση χρόνο.
Εκεί με είδε ο Μάκης Ψωμιάδης, ο οποίος τότε ήταν στην Καβάλα, και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να έχω υπογράψει εκεί.
Με παίρνει ένα άγνωστο νούμερο και μου λέει «Είμαι ο Μάκης Ψωμιάδης. Θέλω να μιλήσουμε, σε περιμένω αύριο το πρωί στην Καβάλα». Στην αρχή νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα, αλλά μετά κατάλαβα από την χαρακτηριστική φωνή ότι ήταν ο ίδιος.
Ήταν όνειρο για μένα να παίξω στην Α’ Εθνική.
Ο Θωμάς Ναζλίδης με τις φανέλες του Μακεδονικού και της Καβάλας / Photos by: Eurokinissi (Action Images).
Ήταν η χρονιά που η Καβάλα είχε φέρει μεγάλα ονόματα, Γκαλίνοβιτς, Ονουάτσι, Αμπντούν, Ντουγκλάο.
Παίρνω κι εγώ το αμάξι και πηγαίνω να τον συναντήσω σε ένα καφέ που είχε.
Θυμάμαι δεν είχε τελειώσει ακόμη η σεζόν και εγώ ήμουν στον Μακεδονικό.
Μου λέει «Σε θέλουμε, σε έχουμε δει, αλλά με αυτά τα λεφτά που ζητάει ο Πρόεδρος μπορώ να την αγοράσω ολόκληρη την ομάδα. Θα το κανονίσω εγώ να μείνεις ελεύθερος και τα λεφτά που είναι να πάρει αυτός θα τα πάρεις εσύ».
Εκεί που ετοιμάζομαι να φύγω για να το σκεφτώ, έρχεται ο οδηγός του και μου λέει πάμε στα γραφεία.
Ο Ψωμιάδης έχει ανέβει στο γραφείο του και εγώ περιμένω κάτω στη γραμματεία.
Εκεί που καθόμασταν, γυρίζει ξαφνικά η κοπέλα και μου δείχνει κάτι συμβόλαια, λέγοντάς μου «Θα υπογράψεις πενταετία και τα υπόλοιπα θα τα βρεις με τον Πρόεδρο».
Με φαντάζεστε; Ένα παιδάκι στη μέση του πουθενά, σε κάτι γραφεία να μην ξέρω τι να κάνω.
Της λέω ότι δεν υπογράφω, μετά από λίγο κατεβαίνει ο Ψωμιάδης, με παίρνει αγκαλιά, μου λέει «έλα πάνω», βγάζει ένα χαρτί, μου λέει κάποια ποσά, μου λέει καλορίζικος και με ανακοινώνει.
Για κάποιον λόγο ο Ψωμιάδης με συμπαθούσε.
Για παράδειγμα, ενώ οι άλλοι παίκτες έμεναν τρεις-τρεις, εμένα μου έδωσε σπίτι μόνο μου.
Σερζ Ντιέ και Θωμάς Ναζλίδης με τη φανέλα της Καβάλας, τον Ιανουάριο του 2011 / Photo by: INTIME.
Ξεκινάω προετοιμασία το καλοκαίρι.
Ήμασταν από τους λίγους Έλληνες εγώ, ο Γιάννου, ο Σιόντης.
Για να παίξεις ήταν πολύ δύσκολο. Κατάφερα και έκανα 12 συμμετοχές την πρώτη μου σεζόν στη μεγάλη κατηγορία, αλλά ήμουν άτυχος, γιατί, πριν ξεκινήσει η επόμενη σεζόν, η ομάδα διαλύθηκε λόγω των θεμάτων που είχε ο Ψωμιάδης με τη δικαιοσύνη.
Σκεφτείτε τώρα 30 παίκτες να μένουν ελεύθεροι Σεπτέμβριο μήνα και με τα ρόστερ κλεισμένα.
Βρέθηκε ευτυχώς τότε ο Πλατανιάς, ο οποίος λόγω της αναδιάρθρωσης ανέβηκε από τη Γ’ στη Β’ Εθνική και είχε ένα περιθώριο να κάνει μεταγραφές.
Είχε ήδη πάει ο Θεοδωρέλης εκεί από την Καβάλα και μου λέει «Έλα, σε θέλει ο Πρόεδρος».
Τότε καλά-καλά δεν ξέραμε τι εστί Πλατανιάς. ήμουν θυμάμαι στο μαγαζί ενός φίλου μου και μπήκαμε στον υπολογιστή να ψάξουμε πληροφορίες, βλέπω μια τουριστική περιοχή των Χανίων με club, ξενοδοχεία, θάλασσα, για την ομάδα τίποτα!
Είχα κάνει και μια προσπάθεια να πάω και στον Άρη, αλλά είχε πει «όχι» ο Τσιώλης, προπονητής τότε.
Photo by: Eurokinissi.
Δεν είχα και πολλές επιλογές.
Ο Πλατανιάς έδειξε ότι με ήθελε πολύ και από πότε το έχω ως μότο να πηγαίνω εκεί όπου με θέλουν περισσότερο.
Όταν πήγα ο κ. Βαρουξάκης, ο Πρόεδρος, ένας καταπληκτικός άνθρωπος, το μόνο που μου είπε ήταν να σώσουμε την ομάδα.
Εντελώς διαφορετική κατάσταση από την Καβάλα.
Φιλικοί, φιλόξενοι άνθρωποι και πολύ οικογενειακό κλίμα.
Εκείνη η ομάδα που ξεκινούσε για να σωθεί βρέθηκε στην Super League.
Έκανα εκπληκτική σεζόν με 10 γκολ και θεωρώ ότι ήταν καθοριστική για την καριέρα μου, γιατί, αν μείνεις δυο-τρεις χρονιές στη Β’ κατηγορία, σου κολλάνε την ταμπέλα του ποδοσφαιριστή της Β΄ Εθνικής.
Ανεβήκαμε εμείς και η Βέροια.
Πέρασα τέσσερα εκπληκτικά χρόνια στην Κρήτη. Αναμνήσεις που δεν ξεχνιούνται. Ήταν τα χρόνια που το όνειρο να παίξω στη μεγάλη κατηγορία γινόταν πραγματικότητα.
Ένα μέρος που αγάπησε το ποδόσφαιρο, γέμιζε το γήπεδο και υποστήριζε την ομάδα με αγάπη και χειροκρότημα, δίχως ακρότητες.
Εγώ ήμουν από τα αγαπημένα παιδιά. Αυτός που ήρθε στη Β’ Εθνική και τους βοήθησε να ανέβουν. Περπατούσα στο δρόμο και με φώναζαν στα σπίτια τους για να φάω με τις οικογένειές τους.
Ο Θωμάς Ναζλίδης στην πρώτη του σεζόν σεζόν με τη φανέλα του Πλατανιά / Photo by: INTIME.
Είχα βέβαια και τις κακές στιγμές μου στον Πλατανιά, με τον χιαστό στο ξεκίνημα της χρονιάς με προπονητή τον Ουζουνίδη, τότε που ήμουν στην καλύτερή μου φάση. έχω ξεκινήσει τη σεζόν με πέντε γκολ σε έξι παιχνίδια, γκολ με ΑΕΚ, γκολ με Παναθηναϊκό, φοβερή ψυχολογία.
Με παίρνει τηλέφωνο ο Ίλια Ίβιτς εκείνη την περίοδο, ήρθε και με βρήκε στα Χανιά, μου είπε ότι ήδη έχει μιλήσει με τον Ολυμπιακό και με μια ομάδα από τη Ρωσία. «Συνέχισε έτσι και τον Δεκέμβριο το ξαναβλέπουμε», μου είπε χαρακτηριστικά.
Ήταν θυμάμαι η διακοπή του Πρωταθλήματος για τις Εθνικές και κάναμε ένα πολύ σκληρό πρόγραμμα, γιατί διαπιστώθηκε ότι είχαμε ένα πρόβλημα στη φυσική κατάσταση.
Προς το τέλος μιας προπόνησης και λίγο πριν το διπλό, πάω στον γυμναστή και του λέω να μην παίξω, γιατί αισθάνομαι τα πόδια μου βαριά.
Τελικά έπαιξα και έπαθα τον χιαστό, με συνέπεια να χάσω το υπόλοιπο της χρονιάς, στο τέλος της οποίας τελικά ο Ολυμπιακός πήρε τον Θανάση Παπάζογλου.
Είναι οι συγκυρίες της ζωής.
Δεν υπήρχε περίπτωση εκείνη τη σεζόν να μην κάνω μεταγραφή.
Photo by Eurokinissi (Action Images).
Ο άνθρωπος που με βοήθησε πολύ ήταν ο Άγγελος Αναστασιάδης.
Εγώ τον είχα στο μυαλό μου ως τον αυστηρό προπονητή, αλλά αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια εκπληκτική χημεία, σαν πατέρα-γιου, σχέση που διατηρείται μέχρι σήμερα.
Είχαμε τις αντιπαραθέσεις μας. Εγώ Άρης, αυτός ΠΑΟΚ, αλλά πάντοτε στα όρια του χαβαλέ.
Τον εκτιμώ, γιατί μου μίλησε πολύ σκληρά, μου είπε την αλήθεια, τι πρέπει να κάνω, αν θέλω να παίξω, γιατί είχα κάποια παραπανίσια κιλά. «Ξεχωρίζεις σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, αλλά έτσι δεν πρόκειται να παίξεις», θυμάμαι ότι μου είπε.
Με συνόδευε πάντα το «ο Ναζλίδης με τα παραπανίσια κιλά», έτσι ήταν το σκαρί μου, δεν γίνεται όμως οκτώ χρόνια στη Super League να μην έχω χάσει παιχνίδι και να με χρησιμοποιούν όλοι οι προπονητές. Απλώς εγώ έπαιζα και πολύ με το μυαλό, ενώ το ποδόσφαιρο σήμερα έχει γίνει πολύ πιο αθλητικό. θεωρώ ότι, αν δεν είχα αυτό το σουλούπι, ίσως να είχα κάνει και μεγαλύτερη καριέρα.
Παρόλ’ αυτά, ο Άγγελος βρήκε τα… κουμπιά μου, με έκανε άλλον άνθρωπο.
Με έβαλε να παίξω μετά από ένα μήνα και δεν με έβγαλε ποτέ.
Στο τέλος της χρονιάς όμως έφυγε για τον ΠΑΟΚ.
Θωμάς Ναζλίδης και Άγγελος Αναστασιάδης στον Πλατανιά, τη σεζόν 2012-2013 (αριστερά τους ο 18χρονος Γιώργος Γιακουμάκης) / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Όταν ήρθε ο Χριστόπουλος, ως νέος προπονητής που ήταν, έβλεπε παντού ότι όλοι ήθελαν να του δημιουργήσουν πρόβλημα.
Έβλεπε να με λατρεύουν όλοι, από τον τελευταίο φροντιστή ως τον τελευταίο οπαδό, και δεν μπορούσε να το δεχτεί. Άρχισε μια κόντρα χωρίς λόγο.
Στην επίθεση ήμουν εγώ και ένας Ισπανός, ο Τόρες. Μας έλεγε ότι θα παίζει όποιος βάζει γκολ.
Δεν το λες αυτό στον παίκτη, δεν τον βάζεις σε αυτή τη διαδικασία και ενώ μάλιστα με το παιδί είχαμε άριστη σχέση. Έπαιζες με το άγχος ότι πρέπει να σκοράρεις όπως κι αν έχει.
Κάποια στιγμή άρχισα να τρελαίνομαι.
Είναι ένα ματς με την Ξάνθη που δεν θα ξεχάσω, είναι η σειρά του Τόρες να παίξει.
Όταν δεν έπαιζα εγώ, ασυναίσθητα όλο το γήπεδο έβριζε τον προπονητή.
Με σηκώνει για ζέσταμα στο 60΄. Μπαίνω στο ματς μέσα στα νεύρα και στην πρώτη φάση κερδίζω πέναλτι, το εκτελώ και κερδίζουμε 1-0.
Στη συνέντευξη Τύπου μού έκανε μια επίθεση τύπου «Μην βιάζεστε να κρίνετε έναν ποδοσφαιριστή που παίζει με αθέμιτα μέσα» και άλλα τέτοια.
Τότε ήταν που πήρα την απόφαση να φύγω.
Πήγα στη Βέροια.
Ο Θωμάς Ναζλίδης με τη φανέλα της Βέροιας, τη σεζόν 2015-2016 (στην αγκαλιά του Ράντοσλαβ Μαγέφσκι) / Photo by: INTIME.
Εκεί ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον κ. Καρυπίδη. Εντυπωσιάστηκα στο πρώτο ραντεβού.
Τα λεφτά ήταν πολύ καλύτερα και το ρόστερ εκπληκτικό, εγώ, ο Τάτος, ο Μπεν, ο Καλτσάς, ο Κάμπορα, με προπονητή Κίκε Ερνάντερ.
Δεν έπαιξα πολύ την πρώτη χρονιά. Τη δεύτερη όμως ξεκινάω πολύ καλά.
Ήταν τότε που ο Καρυπίδης άρχισε να ασχολείται με τον Άρη και αποφασίζω να φύγω.
Τότε εμφανίστηκε η Λάρισα.
Με είχε πάρει τηλέφωνο ο κ. Κούγιας, αλλά η αλήθεια είναι ότι στην αρχή προσπάθησα να το αποφύγω λόγω όσων είχα ακούσει.
Πήγε όμως προπονητής ο Άγγελος Αναστασιάδης, οπότε δεν μπορούσα να πω όχι. Ακόμη και σήμερα είναι σαν πατέρας μου.
Ό,τι πιο αληθινό έχω γνωρίσει μέσα στο ποδόσφαιρο είναι ο Άγγελος. Θα σου πει μπροστά σου και το καλό και το στραβό.
Για αυτό είναι παρεξηγημένος και έχει πιστούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς.
Με τον Κούγια η σχέση μου ήταν εκπληκτική.
Πρέπει να ήμουν από τους ελάχιστους που δεν είχαν την παραμικρή ρήξη με τον Πρόεδρο. Μέχρι και το σπίτι του στη Μύκονο μού είχε δώσει για να κάνω διακοπές.
Ο Θωμάς Ναζλίδης με τη φανέλα της Λάρισας, τη σεζόν 2016-2017 / Photo by: INTIME.
Εγώ στη Λάρισα είχα το μεγαλύτερο συμβόλαιο. Αυτό αυτομάτως για τον Κούγια σημαίνει ότι πρέπει να τα κάνεις όλα.
Έχει διώξει τον προπονητή μετά από νίκη και ψαχνόμασταν όλοι.
Για δυο-τρεις εβδομάδες με είχε με το πιστόλι στον κρόταφο.
Έβαλα γκολ και στα δυο παιχνίδια, μπήκε στα αποδυτήρια και με έκανε αρχηγό μπροστά σε όλους.
Είχα τρία χρόνια συμβόλαιο και, με το που ξεκινάει η δεύτερη σεζόν, με φωνάζει να ανανεώσουμε για άλλα δυο χρόνια.
Εγώ όμως, βλέποντας ότι ο Άρης ανεβαίνει, είχα το μυαλό μου ήδη εκεί.
Ήταν βέβαια μια καλή σεζόν με τη Λάρισα, όταν αποκλειστήκαμε στα ημιτελικά του Κυπέλλου από την ΑΕΚ, αλλά εμένα το μυαλό μου ήταν αλλού.
Είχα ήδη μιλήσει με τον Καρυπίδη, όταν ο Άρης είχε πάρει διαφορά, είχα “παγώσει” το θέμα στη Λάρισα και, όταν έφτασε Απρίλιος, έπρεπε να το ξεκαθαρίσω.
Πιάνω λοιπόν τον Κούγια και του λέω «Πρόεδρε, έχω ένα όνειρο από μικρός, να παίξω στον Άρη. Είμαι άρρωστος με τον Άρη και, αν δεν παίξω εκεί, θα είναι σαν μην έχω παίξει καθόλου ποδόσφαιρο. Ακόμα και το υπόλοιπο που έχουμε βάλ’ το να το πάρω τον επόμενο χρόνο, αρκεί να με αφήσεις ελεύθερο».
Εκτίμησε την ειλικρίνειά μου, με άφησε να φύγω, με τίμησε με ανακοινώσεις και δεν κράτησε κακία.
Θωμάς Ναζλίδης και Αλέξης Κούγιας / Photo by: Eurokinissi.
Όταν πήγαμε στα 3-5 Πηγάδια προετοιμασία με τον Πάκο Ερέρα, ήταν το ρόστερ της Β΄ Εθνικής, εγώ και ο Ντιγκινί.
Βλέποντας το υλικό, δεν κρύβω, είχα αρχίσει να τρομάζω, ακόμα και το προπονητικό δεν ήταν για Super League.
Σιγά-σιγά άρχισαν να έρχονται παιδιά, αρχικά οι Ματίγια, Κουέστα, Βέλεθ, μετά ο Ματέο, τον οποίον βλέπαμε και λέγαμε αυτός είναι “εξωγήινος”, και στο τέλος ο Γκάμα , τον οποίον θεωρώ μεγάλο δάσκαλο.
Αμέσως η ομάδα άλλαξε επίπεδο.
Για μένα βέβαια ο Άρης δεν εξελίχθηκε όπως το περίμενα και μου στοίχισε στο μετέπειτα.
Μου έκανε κακό, γιατί έφυγα από μια ομάδα όπου ήμουν βασιλιάς, για να ζήσω το παιδικό μου όνειρο.
Ίσως να μην το διαχειρίστηκα και εγώ σωστά. Είχα συνηθίσει να είμαι βασικός, μπορεί να μην έπαιξα σε τοπ ομάδες, αλλά ήμουν πάντα το πρώτο βιολί.
Έφτασα 29 ετών και δεν μπορούσα να διαχειριστώ το ότι δεν έπαιζα. Με “έτρωγε” μέσα μου και δεν υπήρχε και κάτι ιδιαίτερο στη θέση μου, έναν αντίστοιχο Γκάμα, ώστε να κάνω υπομονή.
Ο Θωμάς Ναζλίδης σε μία από τις μόλις εννέα επίσημες συμμετοχές του με τη φανέλα του Άρη / Photo by: Eurokinissi (Motion Team).
Έβλεπα και κάποια πράγματα στη λειτουργία που με έκαναν να σκέφτομαι ότι δεν ήταν ο Άρης που φανταζόμουν, ακόμα και στις εγκαταστάσεις ήταν πολύ πίσω.
Έχασα τον ύπνο μου και τον Δεκέμβριο τους είπα ότι θέλω να φύγω, ενώ είχα άλλα δυο χρόνια συμβόλαιο.
Φανταστείτε πώς αισθανόμουν για να θέλω να φύγω από την ομάδα που έκανα τα πάντα για να πάω. Μετά τον Άρη, μου έφυγε η τρέλα και το κίνητρο για ποδόσφαιρο. Άδειασα πολύ ψυχολογικά. Περισσότερο ξενέρωσα παρά εκπλήρωσα το παιδικό μου όνειρο.
Ήθελα να έρθω και να τελειώσω την καριέρα μου στον Άρη. Να έχω τον ρόλο μου.
Δυστυχώς, στον Άρη, για να παίξουν οι Έλληνες, πρέπει να κάνουν μαγικά.
Τον ξένο, αν κάνει τα μισά, θα τον περιμένουν και 15 παιχνίδια.
Εμένα δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να παίξω βασικός, έμπαινα ως αλλαγή με πολύ χάλια ψυχολογία, σαν… νεκρός.
Για αυτό και, όταν πήγα στον Απόλλωνα, δεν είχα κίνητρο να κάνω καλή προπόνηση, παράτησα τον εαυτό μου.
Ο Θωμάς Ναζλίδης με τη φανέλα του Απόλλωνα Σμύρνης, αντιμέτωπος με τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» / Photo by: INTIME.
Ο Απόλλων ιδανική ομάδα στο οικονομικά και σε όλα τα άλλα να θέλεις να φύγεις.
Δεν σε νοιάζει πότε θα πληρωθείς, αλλά είχα χάσει την τρέλα που πρέπει να έχεις για να παίξεις ποδόσφαιρο.
Έρχεται το καλοκαίρι και δεν έχω ούτε μια πρόταση από Super League. Και είμαι ακόμη 31.
Εμφανίστηκε τότε ο ΑΟ Χανίων και, επειδή λατρεύω τα Χανιά, είπα να πάω. Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η Β’ Εθνική δεν είναι για να παίζεις ποδόσφαιρο. Απογοητεύτηκα από όλα, μετά από οκτώ χρόνια στη μεγάλη κατηγορία.
Από τους προπονητές, τη νοοτροπία, δεν έχει γήπεδα να κάνεις προπόνηση.
Για να πας να παίξεις εκτός έδρας, πρέπει πολλές φορές να κάνεις δυο μέρες ταξίδι κι άλλες δυο για να γυρίσεις.
Το Πρωτάθλημα ξεκινάει πάντα με καθυστέρηση, τα χρήματα λίγα κι αν τα πάρεις.
Ένα μπακάλικο πράγμα. Μόνο αν είσαι πιτσιρικάς και θέλεις να κάνεις το βήμα για την Super League.
Στους δυο μήνες αποφάσισα να σταματήσω, δεν είχα και ανάγκη οικονομική, δεν είχα και υπομονή να περνάω τις μέρες μου στα πλοία και τα λεωφορεία, να ταξιδεύω όλο το βράδυ και την άλλη μέρα να παίζω και να έχουν απαιτήσεις να κάνω τη διαφορά.
Η Τριγλία υπήρξε η τελευταία ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο Θωμάς Ναζλίδης το 2020 / Photo by: INTIME.
Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο ήταν όταν έπαιζα κόντρα στον Άρη. Ήταν πάντα ιδιαίτερα.
Δεν θα ξεχάσω ένα παιχνίδι. Εμείς παίζουμε την κατηγορία, ο Άρης έχει σωθεί. Αν δεν κερδίσουμε, τελειώσαμε. Με Αναστασιάδη προπονητή ο Πλατανιάς.
Βάζω το γκολ σωτηρίας και πάω στον πάγκο να το πανηγυρίσω. Έπεσαν όλοι να με φάνε. Ήταν η πρώτη μου χρονιά στην Α΄ Εθνική, ήταν η πίκρα που με είχαν κόψει το καλοκαίρι.
Η παρεξήγηση λύθηκε στη συνέχεια φυσικά. Δεν υπήρχε κάποιος που να μην ήξερε ότι είμαι Άρης, συμπαίκτες, προπονητές, Πρόεδροι.
Έπαιζε ο Άρης στην Κρήτη με τον ΟΦΗ, έφευγα από τα Χανιά για να πάω να δω το ματς.
Εκείνη την χρονιά, στον πρώτο γύρο κερδίσαμε τον Άρη 0-2 στο Βικελίδης και είχα πει μετά τον αγώνα ότι δεν μπορώ να χαρώ τη νίκη, γιατί μεγάλωσα εδώ μέσα, και δεν σχολιάστηκε. στον Άρη έχουμε την συνήθεια να προβάλλουμε τα αρνητικά.
Όταν γύρισα, από το πόστο του Γενικού Αρχηγού, τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Προσπάθησα να είμαι δίκαιος, γιατί και οι παίκτες πολλές φορές έχουν άδικο.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση και απαιτεί λεπτό χειρισμό. Εγώ ήξερα πώς σκέφτεται ο παίκτης, αλλά προσπάθησα να μπω και στη νοοτροπία της διοίκησης.
Με βοήθησε πολύ και ο Δημήτρης Νιαρχάκος, πολλά θέματα τα λύναμε εν τη γενέσει τους, χωρίς να φτάνουν στον Πρόεδρο, και είχαμε καλή επικοινωνία και με τα παιδιά και το τεχνικό τιμ, ειδικά με τον Μάντζιο, με τον οποίον μιλούσαμε την ίδια γλώσσα.
Ο Θωμάς Ναζλίδης Γενικός Αρχηγός στον Άρη / Photo by: INTIME.
Δεν ήταν τυχαίο ότι φτασε στο σημείο από διαλυμένος που ήταν ο Άρης να κοντράρει τις άλλες μεγάλες ομάδες και να είναι και καλύτερος.
Εξωαγωνιστικά όμως, σε επίπεδο οργάνωσης, στελέχωσης, εγκαταστάσεων, έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμη.
Ο Καρυπίδης παλεύει με αυτά που έχει και κρατάει την ομάδα σε ένα πολύ καλό επίπεδο.
Κάποια στιγμή θα έφευγα λόγω των ακαδημιών που έχω, με στεναχώρησε όμως ο τρόπος που έγινε, ξαφνικά και χωρίς ξεκάθαρο λόγο, δεν με πήρε ένα τηλέφωνο να μου εξηγήσει, ενώ γνωριζόμαστε τόσα χρόνια, δεν μίλησα με τον ίδιο, οπότε δεν ρώτησα ποτέ γιατί…
Πάλι όμως δεν έχω παράπονο, δεν κρατάω κακία, ούτε έχουμε μαλώσει. Και στο γήπεδο συνεχίζω να πηγαίνω, με λιγότερο άγχος πλέον.
Αυτή την στιγμή δεν σκέφτομαι να πάω σε κάποια άλλη ομάδα, ούτε ως παράγοντας ούτε ως προπονητής.
Δεν μπορώ και να το αποκλείσω όμως, αν έρθει κάποιος από τον Άρη, γιατί μπαίνει στη μέση το συναίσθημα. Πάντα με έκαιγε ότι δεν μπόρεσα να βοηθήσω ως παίκτης.
Τουλάχιστον βγήκαμε δυο φορές στην τρίτη θέση και ήμουν κι εγώ εκεί, βάζοντας ένα λιθαράκι!
athletestories.gr