Παπαμακάριος: Ερασιτέχνες αθλητές στερούνται το άθλημα που αγαπούν

Συνέντευξη: mirrorsports

Ο Μανώλης Παπαμακάριος αποτελεί ένα μεγάλο “κεφάλαιο” του ελληνικού μπάσκετ. Ο σπουδαίος γκαρντ (πρώην του Ολυμπιακού και της Εθνικής) μιλάει στο “mirrorsports” για τα νέα του κίνητρα στον Δούκα, για τις δυσκολίες των αθλητών του μπάσκετ, για τα νέα δεδομένα στα Χανιά, ενώ παίρνει θέση και στην κόντρα που προέκυψε με τα δελτία των παικτών του Κύδωνα.

Μανώλη, έχεις ξεκινήσει μια νέα καριέρα στο Δούκα. Δεν ξέρω τι προέκυψε πέρυσι με τον Φάρο. Ο Δούκας αποτελεί ένα νέο κίνητρο για σένα;

Η προοπτική πηγαίνοντας στο Φάρο ήταν να παίξουμε Α2 και μετά Α1! Αντιμετώπισε οργανωτικά προβλήματα, γιατί χρειάζονται προϋποθέσεις ώστε να γίνει μια ομάδα εραστεχνική, Ανώνυμη Εταιρεία. Δεν κατάφερε ο Φάρος να τα ξεπεράσει. Εγώ δεν μπορούσα να περιμένω. Είχα μια πολύ καλή πρόταση από το Δούκα, όχι μόνο οικονομική, αλλά και σε ότι αφορά τους στόχους που με κάλυπταν. Οπότε ήρθαμε σε συμφωνία.

Από κει και πέρα Μανώλη, πόσα χρόνια μπάσκετ έχεις ακόμα ως παίκτης;

Δεν έχω μπει στη διαδικασία αυτή. Για τους υπόλοιπους η ηλικία είναι κριτήριο αλλά για μένα δεν είναι το μεγαλύτερο κριτήριο. Θα σταματήσω το μπάσκετ όταν πλέον δεν θα έχω όρεξη να πάω προπόνηση. Αυτό δε συμβαίνει, υπάρχει η όρεξη και περνάω καλά και τώρα μάλιστα στο Δούκα που έχει προοπτικές Α1 και εγκαταστάσεις αλλά και διοίκηση Α1.

Παράλληλα διατηρείς και το άλλο σκέλος στην μπασκετική σου πορεία, τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του αθλητή μπάσκετ, ως μέλος του ΠΣΑΚ.

Πολύ δύσκολο έργο. Πίσω από τη “βιτρίνα” του των μεγάλων ομάδων , υπάρχουν παιδιά που αντιμετωπίζουν βιοποριστικά προβλήματα. Τα τελευταία πάντως χρόνια, επειδή έχουν πέσει τα “μπάτζετ” των ομάδων, έχουν μειωθεί τα κρούσματα αφερέγγυων ομάδων. Όλες οι ομάδες απλώςνουν το χέρι τους μέχρι εκεί που φτάνουν. Είναι πιο συνεπείς. Αντικειμενικά προβλήματα ωστόσο υπάρχουν ακόμα και το γενικότερο περιβάλλον στην Ελλάδα δεν ευνοεί να βρεθούν λύσεις. Προσπαθούμε στα όρια του εφικτού να παρέχουμε στα μέλη μας που είναι ενεργοί παίκτες του μπάσκετ, τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και θεωρώ ότι έχουμε καταφέρει αρκετά πράγματα.

Σε ότι αφορά τα Χανιά, με τα οποία συνδέεσαι περαιτέρω λόγω και του γεγονότος ότι η σύζυγός σου είναι Χανιώτισσα, πώς βλέπεις το γεγονός ότι ένα μέρος του Πανευρωπαϊκού Νέων Ανδρών θα φιλοξενηθεί στα Χανιά;

Είναι μια εξαιρετική είδηση, άλλωστε η Κρήτη έχει φιλοξενήσει με επιτυχία μεγάλες διοργανώσεις. Είναι πρώτη φορά που τα Χανιά κάνουν κάτι τέτοιο. Η Κρήτη απέδειξε ότι μπορεί να φιλοξενήσει τέτοιες διοργανώσεις και σε πανευρωπαϊκό αλλά και ελληνικό επίπεδο. Υπάρχουν οι εγκαταστάσεις για να γίνουν τέτοια γεγονότα. Υπάρχει όρεξη από τους ανθρώπους.

Στα Χανιά βλέπεις διαφορές σε ότι αφορά το ενδιαφέρον του κόσμου για το μπάσκετ; Είχαμε πρόσφατα και την ίδρυση της νέας ομάδας του ΑΟΚ Χανιά.

Θεωρώ ότι η έλευση, για παράδειγμα της νέας ομάδας, του Α.Ο.Κ.Χανιά θα πρεσβεύει το διαφορετικό. Μια διαφορετική προσέγγιση για το μπάσκετ και τι μπορεί να προσφέρει σε μια κοινωνία, όπως τα Χανιά που έχει πολλές προοπτικές ανάπτυξης. Έχει υποδομές. Χρειάζεται προσοχή ώστε αυτές οι ιδέες να γίνουν πράξη. Προσωπικά πάντως, βλέπω ανθρώπους με όρεξη και…μάτια με “σπίθα” να παραχθεί κάτι καλό.

Τελευταία ερώτηση, πώς βλέπεις και πώς σχολιάζεις την ιστορία που μια ερασιτεχνική ομάδα δεν δίνει δελτία σε παίκτες της ώστε να παίξουν σε άλλη ερασιτεχνική ομάδα;

Στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο ότι οι μισοί είμαστε πρόεδροι και οι μισοί αντιπρόεδροι. Αν πας σε ένα καφενείο και φωνάξεις “πρόεδρε” θα γυρίσουν οι μισοί και αν φωνάξεις “αντιπρόεδρε” θα γυρίσουν οι υπόλοιποι. Συνεπώς, αυτά είναι αντιλήψεις του παρελθόντος. Θεωρώ ότι δεν μπορούν οι ομάδες να προοδέψουν με τέτοιου είδους τακτικές και εφόσον είσαι ερασιτέχνης αθλητής να μπορείς να παίξεις όπου θέλεις και με όποιον θέλεις. Δεν ξέρω πρόσωπα και καταστάσεις αλλά μόνο η διαδικασία που μπήκαν αυτά τα παιδιά, ώστε να στερηθούν να παίξουν μπάσκετ για 7 μήνες, εμένα με στενοχωρεί. Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο ή άδικο, το αποτέλεσμα είναι ότι αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να κάνουν αυτό που αγαπάνε. Όποιος ευθύνεται για αυτό θα πρέπει να σκεφτεί διαφορετικά. Δεν είναι αυτ΄το μπάσκετ. Το μπάσκετ είναι παιχνίδι και όχι πρόσωπα.