Είναι μια κανονική ποδοσφαιρικά χώρα η Ελλάδα;
Έχουν γνώση του “αντικειμένου” οι άνθρωποι που λαμβάνουν τις αποφάσεις; Υπήρξε ποτέ και υπάρχει τη συγκεκριμένη στιγμή, πολιτική βούληση για να μπει το ελληνικό ποδόσφαιρο στις “ράγες”;
Φυσικά και όχι…
Άνθρωποι που βαυκαλίζονται και ουσιαστικά, εξαπατούν τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου (που εμπλέκονται με αυτό) με δηλώσεις, “φρούδες” ελπίδες και υποσχέσεις είναι εκείνοι που ηγούνται του αθλητισμού και εν προκειμένω, του ποδοσφαίρου, στοχεύοντας στην εξασφάλιση της θέσης τους… Τώρα αποδεικνύεται, για να το πάμε πιο μακριά, γιατί ποτέ η Ελλάδα και το ποδόσφαιρό της δεν αξιοποίησε ποτέ την μεγαλύτερη επιτυχία όλων των εποχών, την κατάκτηση του Euro 2004, διότι πάντοτε ηγούνταν του ελληνικού ποδοσφαίρου και αθλητισμού μας, άνθρωποι που δεν αγαπούσαν αυτό που έκαναν και στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν είχαν γνώση αυτού…
Αλλά ας επιστρέψουμε στην “επικαιρότητα”…
Πλέον, στην Ελλάδα δεν πράττουμε ούτε τα αυτονόητα! Δηλαδή, σε μια κανονική ποδοσφαιρικά χώρα, όχι από τις “Top” αλλά από τις μετρίου επιπέδου, θα έπρεπε να έχουν ήδη ξεκινήσει όλες οι Εθνικές κατηγορίες.
Και δεν εννοώ μόνο τη Σούπερ Λιγκ, τη Σούπερ Λιγκ 2 και τη Φούτμπολ Λιγκ. Αυτές οι επαγγελματικές κατηγορίες θα έπρεπε να είχαν αρχίσει, ήδη από τον Σεπτέμβριο και πιθανώς να μην έπρεπε να είχαν σταματήσει ποτέ, όπως ακριβώς και η Σούπερ Λιγκ. Διότι ως επαγγελματικές, δύνανται να τηρούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα, όπως εξάλλου έχουν εκφράσει αυτή τη δυνατότητά τους, κατ’ επανάληψη, στις αρμόδιες αρχές.
Η μόνη κατηγορία που θα έπρεπε να είχε περάσει από “κόσκινο”, δηλαδή όλη αυτή τη διαδικασία που περνάει τώρα η Σούπερ Λιγκ 2, είναι η Γ’ Εθνική. Πρώτον, γιατί είναι ερασιτεχνική κατηγορία και δεύτερον διότι διαθέτει 10 ομίλους, που σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλο γεωγραφικό εύρος και πολλές διαφοροποιήσεις στα επιδημιολογικά δεδομένα της κάθε περιοχής.
Εκεί ναι, θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η διαβούλευση τόσο καιρό, αλλά τη δεδομένη στιγμή, πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου θα έπρεπε ήδη να έχει καταστρωθεί ένα πλάνο από τους “φωστήρες” του ελληνικού ποδοσφαίρου, ώστε και η Γ’ Εθνική, τηρώντας πρωτόκολλα μέσω πιθανότατα και κρατικής ενίσχυσης (πού είναι η ΕΠΟ να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι;) να μπαίνει σε διαδικασία επανέναρξης.
Στην Ελλάδα όμως που το ποδόσφαιρο λέμε ότι το αγαπάμε, αλλά δεν το ξέρουμε και το βλέπουμε σαν κάτι ενοχλητικό, πώς θα υπάρξει ένας τέτοιος σχεδιασμός;
Η ποδοσφαιρική Ευρώπη γελάει με τα χάλια μας, τη στιγμή που η δεύτερη επαγγελματική κατηγορία μετράει “0” αγωνιστικές (όπως και οι υπόλοιπες Εθνικές κατηγορίες), λες και μιλάμε για τοπικά πρωταθλήματα (μόνο εκεί δικαιολογείται το lockdown).
Τα νέα σενάρια που αχνοφαίνονται στον “ορίζοντα” περί μη διεξαγωγής της Σούπερ Λιγκ 2, έρχονται ως κερασάκι στην πικρή τούρτα που βιώνουν οι πραγματικοί λάτρεις του ποδοσφαίρου και εκείνοι που, ναι μεν, ξέρουν το αντικείμενο, αλλά δυστυχώς άλλοι “άσχετοι” λαμβάνουν τις αποφάσεις για αυτούς!
Εκτός και αν οι Ιταλοί και οι Ισπανοί για παράδειγμα που έχουν πληγεί αφάνταστα με τον κορωνοϊό, σε πολύ χειρότερο επίπεδο από εμάς, είναι χαζοί (και εμείς οι έξυπνοι) και έχουν ξεκινήσει ήδη, εδώ και πολύ καιρό, τη δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη και την πέμπτη κατηγορία τους. Αυτές οι χώρες όμως έχουν έναν πολιτισμό ως κοινωνίες, βλέπουν τον αθλητισμό όχι σαν χόμπι, αλλά σαν τρόπο ζωής, αποτελεί διέξοδο για αυτούς από τα καθημερινά προβλήματα, στηρίζουν κάθε τι που έχει σχέση με το ποδόσφαιρο γιατί τα παιδιά τους μπορεί μεγαλώνοντας, να βγάζουν το ψωμί τους από αυτό.
Εμείς στην Ελλάδα βλέπουμε ακόμα τον ποδοσφαιριστή σαν έναν τύπο που κάνει το χόμπι του, που είναι “ξιπασμένος” και ψώνιο, που είναι απαίδευτος και εν πάση περιπτώσει, δεν τον έχουμε ανάγκη…
Πλέον, δεν μπορούμε να ευχηθούμε τίποτα για το ποδόσφαιρό μας. Είναι αντάξιο του χαρακτήρα μας και των παραγόντων του…
Να το χαίρεστε…