Το τοπικό ποδόσφαιρο είναι εκείνο που βρίσκεται πιο κοντά στην κοινωνία μας.
Το απαρτίζουν άνθρωποι της καθημερινότητας, εκείνοι που ασχολούνται για να κάνουν το χόμπι τους και για να κάνουν την πλάκα τους.
Όπως και η κοινωνία μας, έτσι και το τοπικό ποδόσφαιρο έχει τις αντιθέσεις του…
Χτες για παράδειγμα η μέρα ήταν διφορούμενη…
Από τη μία “βροχή” παραπόνων για τη διαιτησία (που πρέπει να απασχολήσει βάσιμα την Επιτροπή Διαιτησίας της ΕΠΣΧ), καθώς τρεις ομάδες εξέδωσαν ανακοινώσεις για τρία διαφορετικά παιχνίδια! Σπάνιο φαινόμενο σίγουρα….
Από την άλλη, ο Γιάννης Μυριδάκης που έκανε το Fair Play της χρονιάς σταματώντας στο Καστέλι την προσπάθειά του να σκοράρει επειδή ένας αντίπαλος είχε τραυματιστεί. Σε όλη τη σκέψη του Μυριδάκη αποτυπώνεται η “φιλοσοφία” του τοπικού ποδοσφαίρου, του αγνού ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου!
Έτσι πρέπει να είναι! Αυτό πρόβαλλε με την πράξη του ο παίκτης του Ηρακλή Νεροκούρου και ύψωσε τη σημαία για να γίνει παράδειγμα προς μίμηση.
Όλα όμως είναι μέρος του παιχνιδιού και μέρος της κοινωνίας μας. Και τα παράπονα και οι πράξεις ηθικής…
Για αυτό το τοπικό ποδόσφαιρο αρέσει και είναι μια δράση που έχει μεγάλη απήχηση στον κόσμο. Είναι ό,τι πιο κοντινό στην καθημερινότητά μας, στην οικογένειά μας, στις φιλίες μας, στα χόμπι μας.
Οι συγκινήσεις που προσφέρει είναι πολλές και πολυποίκιλες, αρκεί να μην ξεφεύγουμε του “μέτρου” (που και αυτό γίνεται πολλές φορές)…