Τον δικό του απολογισμό έκανε με ανάρτησή του ο Γιώργος Βρέντζος.
Διαβάστε τι λέει για όλα τα θέματα που απασχολούν τα Χανιά:
Θέλω να απευθυνθώ στον φίλαθλο κόσμο των Χανίων και να εκφράσω την άποψη μου για διάφορα θέματα που αφορούν την ομάδα μας και απασχολούν τους φιλάθλους μας.
Πριν απ’ όλα να ευχηθώ τη νέα χρονιά να είμαστε όλοι πάνω απ’ όλα υγιείς κι από εκεί και πέρα να έρθουν επιτυχίες και χαρές για την ομάδα και την πόλη των Χανίων.
Να ξεκαθαρίσω επίσης, γι’ ακόμα μια φορά, ότι εκφράζω τις προσωπικές μου απόψεις κι όχι αυτές της διοίκησης της ΠΑΕ, της οποίας δεν είμαι μέλος. Με τη διοίκηση κι ειδικά τον Πρόεδρο, Αντώνη Ροκάκη, μοιραζόμαστε κοινές απόψεις, ιδέες, οράματα κι όνειρα, γι’ αυτό άλλωστε και είμαι κοντά σ’ αυτόν και στην ομάδα, αλλά προφανώς δεν ταυτιζόμαστε απόλυτα και σε κάθε περίπτωση είναι εκείνος που πληρώνει και αποφασίζει.
Να ξεκινήσω με το θέμα της αλλαγής του σήματος μια και ξέρω ότι απασχολεί μεγάλη μερίδα του κόσμου. Το σήμα, όπως έχει ανακοινώσει και δεσμευτεί δημόσια ο Πρόεδρος, θα αλλάξει. Η καθυστέρηση είναι λογική κι αναμενόμενη, κακώς δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι θα γίνουν όλα γρήγορα. Δεν πρόκειται για μια απλή διαδικασία, ειδικά αν θέλουμε να την κάνουμε όπως πρέπει, δηλαδή με προσοχή, σοβαρότητα, διαφάνεια, σεβασμό στην ποδοσφαιρική ιστορία της πόλης αλλά και βλέμμα στο μέλλον. Το έχει αναλάβει προσωπικά ο Πρόεδρος και δεν έχω καμιά αμφιβολία – και δεν πρέπει να έχει κανείς – ότι θα κάνει αυτό που πρέπει και όπως πρέπει. Ο λόγος του, άλλωστε, είναι η μεγαλύτερη εγγύηση. Η δε παρουσία κι ενεργός συμμετοχή στην ΠΑΕ του Νότη Ψυλλάκη αποτελεί μια ακόμα εγγύηση. Κι αν αξίζει κάτι και ο δικός μου λόγος, δηλώνω γι’ ακόμα μια φορά ότι τόσο εγώ όσο και ο Νότης, του οποίου ο λόγος και γενικά η παρουσία έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα στα Χανιά, δεν πρόκειται να ανεχθούμε την οποιαδήποτε παρέκκλιση. Όπως έχω ήδη δηλώσει, μπήκαμε στο πρωτάθλημα με ένα σήμα και θα βγούμε με άλλο. Ένα σήμα το οποίο θα επιλέξει τελικά ο κόσμος, ένα σήμα που θα εκφράζει την πλειοψηφία των Χανιωτών και θα αντιπροσωπεύει τα Χανιά και την Κρήτη γενικότερα. Ένα σήμα που αργά ή γρήγορα θα κυματίσει και θα κοσμήσει τα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όσον αφορά την αγωνιστική πορεία της ομάδας, προσωπικά είμαι σε γενικές γραμμές ευχαριστημένος, παρότι θα μπορούσαμε – και αξίζαμε – να έχουμε τουλάχιστον 4 βαθμούς παραπάνω (1 με Απόλλωνα + 3 με Καλλιθέα). Σίγουρα η απόσταση των 11 βαθμών από την κορυφή μας στενοχωρεί όλους. Πέρα όμως του ότι αυτή η βαθμολογική διαφορά, όπως έχει διαμορφωθεί λόγω διαιτησίας κι άλλων εξωαγωνιστικών συνθηκών καθώς και λόγω του “αφύσικου” 8 στα 8 που έχει επιτύχει έως τώρα η Κηφισιά, σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική αγωνιστική διαφορά, επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε τις συνθήκες με τις οποίες ξεκινήσαμε το φετινό πρωτάθλημα.
Να υπενθυμίσω λοιπόν ότι μέχρι και τέλος Αυγούστου δεν ήταν σίγουρη ούτε καν η συμμετοχή της ομάδας στο πρωτάθλημα. Ότι η ομάδα στήθηκε αρχικά αρχές Σεπτεμβρίου, κυριολεκτικά από το μηδέν, με μικρό μπάτζετ και στόχο την παραμονή (την οποία, όπως φαίνεται αυτή τη στιγμή, δύσκολα θα εξασφάλιζε). Ότι το μπάτζετ αυξήθηκε και ο στόχος άλλαξε μέσα Σεπτεμβρίου. Ότι η ομάδα μέχρι πρόσφατα δεν είχε ούτε καν το μισό μπάτζετ σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές της (κι ακόμα και τώρα που το μπάτζετ θα αυξηθεί θα είμαστε περίπου στο μισό). Ότι μπήκαμε στο πρωτάθλημα με προετοιμασία 5 εβδομάδων κι έχοντας παίξει ουσιαστικά μόνο 4 φιλικά. Ότι οι βασικοί μας αντίπαλοι όχι μόνο ξεκίνησαν προετοιμασία 1,5 μήνα πριν από εμάς, αλλά επιπλέον προετοιμάζονται για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος από την περσινή σεζόν. Ότι εμείς έχουμε να κάνουμε 11 ταξίδια εκτός Κρήτης, σε αντίθεση με τους αντιπάλους μας που έχουν μόνο 4 ταξίδια εκτός Αθήνας και πάνε βόλτα, από άποψης απόστασης κι όχι μόνο, από τη μια γειτονιά της πρωτεύουσας στην άλλη.
Παρόλα αυτά τα αντικειμενικά προβλήματα και σοβαρά μειονεκτήματα σε σχέση με τους αντιπάλους μας, ξεκινήσαμε – και συνεχίζουμε – το πρωτάθλημα με πίστη, αισιοδοξία κι υψηλούς στόχους. Δεν είπαμε ποτέ ότι πάμε φέτος για πρωτάθλημα. Είπαμε ότι πάμε καταρχήν να φτιάξουμε μια ομάδα, από το μηδέν, η οποία θα μπορέσει φέτος να πρωταγωνιστήσει και του χρόνου να κατακτήσει το πρωτάθλημα και την άνοδο στην SL1. Δεν κρύψαμε, ειδικά εγώ, ότι πιστεύαμε – και πιστεύουμε ακόμα και τώρα – ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε ακόμα και φέτος. Αυτό όμως ήταν μια ιδιαίτερα αισιόδοξη, έως μη ρεαλιστική, προσέγγιση, την οποία ναι μεν φροντίζουμε να τη στηρίζουμε και να την ενισχύουμε καθημερινά με πράξεις, αλλά δεν αποτελεί το βασικό μας στόχο και συνεπώς δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζει από το διετές πλάνο μας.
Ξεκινήσαμε μ’ ένα ποιοτικό ρόστερ, όχι καλύτερο από προηγούμενες χρονιές, το οποίο όμως υπολειπόταν των βασικών μας αντιπάλων. Το έχουμε ήδη ενισχύσει σημαντικά και θα το ενισχύσουμε κι άλλο, προκειμένου σύντομα να μην έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τις υπόλοιπες ομάδες. Φέρνουμε στην ομάδα παίκτες με ποιότητα, εμπειρία, όρεξη, φιλοδοξίες και ήθος. Επιλέγουμε παίκτες που γνωρίζουμε καλά, γνωρίζουν το πρωτάθλημα της SL2 και συγχρόνως γνωρίζονται και μεταξύ τους, ενισχύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ομοιογένεια σ’ ένα εντελώς καινούργιο σύνολο. Ενισχύουμε το κρητικό και γενικά το ελληνικό στοιχείο, χωρίς φυσικά να κάνουμε την οποιαδήποτε διάκριση, προκειμένου να βοηθήσουμε στην πρόοδο κι ανάπτυξη του κρητικού και γενικότερα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Έχουμε ένα ικανότατο τεχνικό και ιατρικό τιμ, το οποίο επίσης ενισχύουμε με στελέχη από την SL1, με επικεφαλείς ένα δίδυμο το οποίο εμπιστευόμαστε απόλυτα. Επί τη ευκαιρία, επειδή ακούγονται πολλά για τη μη πρόσληψη “κανονικού” προπονητή μετά την αποχώρηση του Σπύρου Μπαξεβάνου, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα πράγματα. Ο προπονητής που κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα, θα έρθει στην ομάδα πρέπει να έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τη φιλοσοφία, το πλάνο και τους στόχους της ομάδας. Προσπαθήσαμε να πάρουμε τον κατάλληλο, μεταξύ αρκετών ιδιαίτερα αξιόλογων υποψήφιων, αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία με κανέναν απ’ αυτούς, κυρίως για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με τη διάθεση και των δύο πλευρών για συνεργασία. Συνεχίζουμε να ψάχνουμε αλλά, δυστυχώς, αυτή τη στιγμή είτε δεν υπάρχει διαθέσιμος είτε δεν έρχεται στην SL2 προπονητής με τα χαρακτηριστικά που θέλουμε. Δε θα κάνουμε εκπτώσεις στις απαιτήσεις μας, ούτε θα πάρουμε προπονητή απλά για να καλύψουμε τη θέση. Θα πάρουμε προπονητή, αργά ή γρήγορα, όπως ακριβώς τον θέλουμε. Μέχρι τότε θα πορευτούμε με τους Σταύρο Λαμπράκη και Νίκο Μαναρώλη, όχι από ανάγκη αλλά από επιλογή. Διότι βλέπουμε, ανεξάρτητα αποτελεσμάτων και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες (ελλιπής προετοιμασία, καινούργιο ρόστερ, τραυματισμοί κλπ.), την ομάδα να δένεται σε όλα τα επίπεδα μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο, να παίζει σωστό ποδόσφαιρο και – το σημαντικότερο – να βελτιώνεται συνέχεια. Όποιος παρακολούθησε τον αγώνα με την Καλλιθέα, δε γίνεται να μην το διαπίστωσε αυτό. Ή μήπως χάσαμε, όπως και με τον Απόλλωνα, λόγω προπονητή; Ανεξάρτητα από το ότι όλοι, με πρώτο τον ίδιο τον Σταύρο, επιθυμούμε να βρούμε το συντομότερο τον κατάλληλο προπονητή που θα οδηγήσει την ομάδα μακροπρόθεσμα (με τον Σταύρο τιμ μάνατζερ και τον Νίκο βοηθό προπονητή), όποιος πιστεύει αυτή τη στιγμή ότι έχουμε πρόβλημα προπονητή κάτι δεν βλέπει καλά. Θα υπενθυμίσω, τέλος, ότι ο Σταύρος Λαμπράκης, ως προπονητής, οδήγησε τον Εργοτέλη στην άνοδο στην Α’ Εθνική το 2012-2013, στο δυσκολότερο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής των τελευταίων 20 ετών, όταν ορισμένοι από τους σημερινούς “πρωτοκλασάτους” προπονητές της SL2 δεν είχαν καθήσει καν σε πάγκο επαγγελματικής ομάδας.
Η ομάδα που είδαμε, ή μάλλον απολαύσαμε, όσοι είμασταν προχθές στο γήπεδο της Καλλιθέας, με τις κάποιες αδυναμίες στην άμυνα και την αστοχία στην επίθεση, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από καμιά ομάδα του ομίλου μας. Αντιθέτως, η απόδοση μας θορύβησε πολλούς, οι οποίοι σιγά-σιγά συνειδητοποιούν ότι τα Χανιά είναι η ανερχόμενη δύναμη της SL2. Και πως, ό,τι κι αν κάνουν, όταν έρθει η ώρα, δεν πρόκειται να μας σταματήσουν. Κι αυτή η ώρα, να είστε σίγουροι, ότι αν δεν έρθει φέτος, που είναι πολύ δύσκολο αλλά ακόμα όχι ακατόρθωτο, θα έρθει του χρόνου.
Προτού ολοκληρώσω αυτήν την εφ’όλης της ύλης τοποθέτηση μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω, μέσα από την καρδιά μου, τους φιλάθλους της ομάδας, από τα παιδιά της Θύρας 4 μέχρι τους απλούς φιλάθλους κάθε ηλικίας, για τη θερμή κι αγνή στήριξη τους προς την ομάδα. Ιδιαιτέρως θέλω να ευχαριστήσω όσους ταξιδεύουν, υπό αντίξοες συνθήκες μάλιστα, προκειμένου να μας συμπαρασταθούν στους εκτός έδρας αγώνες στην Αθήνα. Χρειαζόμαστε και ζητάμε ακόμα μεγαλύτερη στήριξη, από το σύνολο του φίλαθλου κόσμου της πόλης και γενικότερα του νομού. Η μεγάλη δύναμη της ομάδας, αλλά και των Χανίων γενικά, είναι ο κόσμος, οι Χανιώτες και οι Χανιώτισσες. Μαζί, ενωμένοι, ανεξάρτητα από οπαδική προέλευση, θα κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα…
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΜΑΣ!
ΥΓ. Ας κάνουμε το 3×3 στους επόμενους αγώνες εντός Κρήτης με Προοδευτική, ΟΦΙ και Κηφισιά και μετά θα δείτε πως αλλάζουν όλα… Πάμε βήμα-βήμα, βδομάδα-βδομάδα, αγώνα-αγώνα. Ξεκινάμε την Κυριακή με την Προοδευτική. Όλοι στα Περιβόλια!