Κατηγορίες
ΟΑΧ IN THE SPOTLIGHT

Ξεχειλίζει η οργή και στον ΟΑΧ! “Είμαστε χιλιάδες, οργισμένοι, θυμωμένοι”!

Το “ποστάρισμα” του Έφορου μπάσκετ του ΟΑΧ Γιάννη Τζουγκράκη που βάζει το “μαχαίρι στο κόκαλο”!

Ο ΟΑΧ είναι μια από τις ομάδες που πλήττονται (οικονομικά και όχι μόνο) από το “πήγαινε-έλα” αποφάσεων της κυβέρνησης, λόγω κορωνοϊού και ο έφορος του ΟΑΧ με ένα ποστάρισμα που τσακίζει κόκαλα ξεσπάει, λέγοντας την πλήρη αλήθεια.

Αναλυτικά:

Έχει καταλάβει κανείς τι έγινε; Έχει καταλάβει κανείς το έκτρωμα που αποφάσισαν χθες και πιστοποιήθηκε σήμερα; Το μέγεθος της ντροπής αυτής της απόφασης; Την κοροϊδία, την αδιαφορία, την απαξίωση, με την οποία περιβάλλουν όσοι αποφασίζουν τον αθλητισμό; Την αδιαφορία τους για την παρακμή;Υπάρχουν ομάδες που πληρώνουν για τεστ εδώ και δύο μήνες. Εβδομαδιαία τεστ προπονήσεων, μόνο έτσι ανοίγετε είπαν κι έτσι έγινε. Ας αφήσουμε στην άκρη το αν και σε πόσους άλλους κλάδους γίνεται κάτι παρόμοιο. Να είναι πρωτοπόρος ο αθλητισμός; Να είναι. Να πληρώσει ο αθλητισμός; Δε γ@@@, θα πληρώσει. Παίκτες και παίκτριες ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν από την τσέπη τους για να είναι στο γήπεδο. Ο ΠΣΑΚ το έκανε. Οι ομοσπονδίες γρήγορα ή αργά έκαναν αυτό που έπρεπε. Έβγαλαν χρονοδιάγραμμα για το πρωτάθλημα. Οι παίκτες και οι παίκτριες θα το ακολουθούσαν. Με κίνδυνο σωματικής ακεραιότητας; Με κίνδυνο. Γιατί αυτή είναι η ζωή μας. Οι ομάδες παρούσες. Πλήρωσαν έξοδα, πλήρωσαν ταξίδια, πλήρωσαν να φέρουν καινούργιες ξένες αθλήτριες. Να διατηρήσουν όσο πιο υψηλό γίνεται το επίπεδο και τον ανταγωνισμό. Για το θεαθήναι, για τη βιτρίνα, για το γαμώτο. Για αυτό που μας έχετε στερήσει: Να είμαστε στο γήπεδο και να υπηρετούμε τον αθλητισμό. Να είμαστε ανταγωνιστικοί. Ξένες αθλήτριες που ήρθαν στη χώρα μας, έκαναν μια επιλογή καριέρας, μια επαγγελματική επιλογή και μένουν μετέωρες. Οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους, οι οποίοι είναι εκτεθειμένοι, ενδεχομένως και νομικά, τι πρέπει να τους πουν; Ελληνίδες αθλήτριες μπορεί να απέρριψαν προτάσεις να φύγουν στο εξωτερικό, γνωρίζοντας ότι θα αρχίσει το πρωτάθλημα, ότι μπορούν να παίξουν εδώ. Δεν το αποφάσισαν μόνες τους, εσείς το αποφασίσατε. Ποιος θα τους αποζημιώσει όλους αυτούς; Από πού μπορούν να ζητήσουν τα λεφτά τους πίσω; Από πού μπορούν να βρουν το δίκιο τους; Ποιο μυαλό σκέφτηκε αυτή την απόφαση;

Δηλαδή για τις επόμενες 12 μέρες – κι αν κάνουμε μια υπόθεση εργασίας ότι δε θα μπαίνουν κάθε μέρες και περισσότερες περιοχές στην πιο βαθιά απόχρωση του κόκκινου, έτσι γιατί μπορούν – επιτρέπεται να γίνονται προπονήσεις και αγώνες σε περιοχές όπως η Σαντορίνη, τα Χανιά, τα Γιάννινα, αλλά όχι στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στη Λάρισα. Και πώς θα παίξει βρε σαΐνια μια ομάδα σε μια από αυτές τις περιοχές απροπόνητη; Κι αν δεν παίξει – διότι προφανώς οι ομοσπονδίες θα αναστείλουν την αγωνιστική δράση – τι θα γίνει σε 12 μέρες από σήμερα; Οι μισές ομάδες θα είναι προπονημένες και οι άλλες μισές απροπόνητες; Πώς στο καλό το φαντάζεστε μετά το πρωτάθλημα; Ποιος, για όνομα του Θεού ή του όποιου Θεού πιστεύει ο καθένας, το σκέφτηκε αυτό;

Γίνεται στα αλήθεια κάποια συζήτηση για τον αθλητισμό; Ή μπαίνετε μέσα, παίρνετε πίτσες και λέτε κλείσ’ τον; Στα πόσα λουκέτα φτάνουμε στην τελευταία πίστα; Να ξέρετε είμαστε χιλιάδες. Θυμωμένοι. Οργισμένοι. Απελπισμένοι. Μα, πάνω απ’ όλα πληγωμένοι. Αυτό που δε θα καταλάβετε ποτέ. Πόσο μας πληγώνει να μην είμαστε στο γήπεδο. Αν το είχατε σχεδιάσει, το καταφέρατε. Αν όχι, πάλι το καταφέρατε. Μας διαλύσατε…